کد مطلب:29423 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:94
ای آن كه اكرامم كردی و شریفم داشتی و نعمتم دادی! از زقّوم[1] به تو پناه می برم و از حَمیم[2] به تو پناه می برم، از بستری در آتش، در بین طبقه های آتش، در امواج آتش، در روز آتش به تو پناه می برم، ای پروردگار آتش! بار خدایا! از تو بستری در بهشت در بین نهرها، درخت ها، میوه ها، گُل ها، خدمتكاران و همسرانِ آن جا می خواهم. بار خدایا! من از تو بهترینِ بهترها، رضوان و بهشت تو را می خواهم، و از بدترین بدها و خشم و آتش تو به تو پناه می برم. این، جایگاه كسی است كه از آتش به تو پناه برده است (و این جمله را سه مرتبه تكرار كرد). بار خدایا! بیمت را در همه جسمم قرار ده، و دلم را پُر بیم تر از آنچه هست، قرار ده، و در هر روز و شب، بهره و نصیبی از كار بر طبق اطاعتت و جلب خشنودی ات برای من قرار ده. بار خدایا! تو نهایتِ مقصود من و امید من و خواست من و درخواستم هستی. ای خدای من! از تو كمال ایمان، كمال یقین و راستی توكّل بر تو و خوش گمانی در حقّ تو را می طلبم. ای سرور من! نیكی های مرا دو چندان، نمازم را خاشعانه، دعایم را به اجابتْ رسیده، عملم را پذیرفته، تلاشم را قدرْ شناخته، و گناهم را بخشیده قرار ده، و از طرف خویش، شادابی و سرور به من عطا كن و بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست.[3].
4489. امام علی علیه السلام:بار خدایا! با تقدیر و با تدبیر و آگاهانه و بدون كوتاهی مرا آفریدی، و به قدرت و توان خود، مرا از تاریكی های سه گانه بیرونم آوردی. در دنیا تلاش می كنم، گِرد می آورم و آن گاه از آن جدا می شوم. در دنیا به من آب و نان دادی و دیدم را به هدایت، بینا ساختی. تو نیكوترین پروردگار و بهترین مولایی.